otwieram i zamykam szafy wspomnień
czas nowy znów przyszedł....
w zmian potoku niezauważony.. nie odejdą w niepamięć tamci ludzie i tamte wspomnienia.. są jednym ze mną, ze mną scalonym.. nie można zapomnieć, jak tatuażu na skórze.
owtorzę coś nowego znów.. ale to wszystko przecież na starym wznoszone. te same kości, ten sam grzbiet, spojrzenie i głos nie zmieniony..
a jednak coś innego.. zmienionego. nie dogonię już przeszłości, mogę się tylko obejrzeć i spojrzeć na to wszystko i na nich wszystkich..
są takie chwile przecież w życiu każdego człowieka.. kiedy drogi się rozchodzą nasze, choć wciąż jeszcze trzymamy się jedną ręką....
nasze języki już niezrozumiałe, zupełnie różne dwa światy... a przecież takie podobne...
 
ku pamięci temu co było, tym co byli i temu co będzie