Pamięć.

Heh.. Minął szmat czasu odkąd się tu cokolwiek bazgrało.

Czasy nauk, miłości, rozczarowań i przygód. 

Spacerując wczoraj obudziło się we mnie wspomnienie. Uderzyło naprawdę mocno.

Przechodząc obok drzew wiśni ujrzałam Ciebie. Stałaś przede mną i chowałaś kwaskowate owoce do chusty w kwiaty. Heh.. 

Pierwszy symbol.

Pamiętam każdy symbol, który miał pieczętować to uczucie. 

Sentymentalność to jednak coś co zawsze w Tobie podziwiałam.

Bardzo to ludzkie. Pozwala poczuć takie ciepło w środku. Całkiem miłe. Lubie to uczucie.

Chwile, które wspominam z Tobą są bardzo barwne, radosne, szalone, a jednocześnie melancholijne i  delikatne. 

Jak motyle. 

Dziękuje. Teraz zdecydowanie łatwiej będzie wybaczyć sobie. 

Może kiedyś ponownie spotkamy się na tej skomplikowanej ścieżce.

Mam wrażnie, że moja to labirynt XD