Niby tak, niby siak.

Właściwie to dobrze.

Może powinnam wymagać od siebie więcej. Albo nie przejmować się tak bardzo.

Albo czekać aż wszystko samo przyjdzie. Albo sie porządnie wkurwić, zacisnąć zęby

i robić coś, co mnie kompletnie nie obchodzi, żeby udowodnić coś tam komuśtam skądśtam.

No i po co mi to? Przecież nie jestem kimś, kim nie jestem.

Właściwie odpowiadam tylko przed sobą. Pretensje moge mieć tylko do siebie. Ale czy na pewno pretensje?

Bez sensu. KURCZE, TO JEST KOMPLETNIE POJEBANE.

Dopiero teraz widzę, jakie to wszystko jest inne.

Krzywe zwierciadło. 

Jakby mnie ktoś wrzucił do całkiem innej rzeczywistości.

Albo nie wiem co. 

No ale przecież się nie zgubiłam. Bardziej zatrzymałam. Muszę to rozgryźć.

To ten moment, którego za jakiś czas nie będę pamiętać

i będę zachodzić w głowę, gdzie popełniłam błąd.

Nawet na myśl mi nie przyjdzie, że to właśnie teraz.

Kochany świecie, co masz mi do zaoferowania poza tym zamentem?

Chuju, wiedziałam, że mi udowodnisz, że jednak nie znam się na życiu aż tak bardzo.

Pokaż, co masz. Jestem gotowa na wszystko. Przecież wiesz.

Dostaję wpierdol przez sen

Cały popieprzony świat mnie poprze i tak.

Ze wszystkim mi jakoś jest na rękę :)