Dzisiaj znowu jest zły dzień. 

Wszystkiego najlepszego dla matek na całym świecie. 

Znowu zaczynam prowadzić bloga. Czas, który minął tu bez wpisów nie jest czasem starconym, a zatraconym. Ubyło mnie w tym czasie z jednej strony, z innej przybyło. Mówię o duchowości, oczywista. Nie mam nic co mogłoby poruszyć Wasze serca, drodzy blogowicze, ale mam coś co porusza moje serce doszczętnie- mam ten blog, który pozwala mi przypomnieć sobie chwile, w których jeszcze żyłam. Nie wiem czy mogę pisać tu tak pesymistycznie i ukazywać Wam nieuroki mojego istnienia, ale wiem, że coś muszę pisać. Powodem musu jest chęć, która narodziła się we mnie. Moja wpisy na pewno nie będą regularne, bo to w końcu moje wpisy. Na celu mieć będą o wiele więcej niż kiedykolwiek miały, chociaż nie wiem czy miały cokolwiek. Prowadzę bloga dla siebie, żeby móc do tego kiedyś wrócić, żeby było mi dobrze z tym, że mogę tu odczytać moją przeszłość. W moim życiu brakuje jednej konkretnej osoby, która nigdy już nie wróci i to wiem na pewno; nie jest to moim domysłem bezsensownym, a moją czysta pewnością niezaprzeczalną. Nadal jestem wolną zwolenniczką filozoficznych poglądów, acz może bardziej dojrzałą, mądrzejszą i w wiedzę bardziej ułaskawioną. 

http://www.maxmodels.pl/telo.html - tu można mnie zobaczyć więcej z zewętrzej optyki, rzecz jasna. 

3 I '11

Moje życie jest przemyślane, 
potrzebuję ciszy, ale wszyscy krzyczą, 
ruch palcem, coś dodane, odlane, 
czy coś mi dadzą, czy pożyczą. 


Myślę o każdym drobnym geście, 
nie robię zbędnych ruchów, 
co niepotrzebne weźcie, 
niewiele mówcie uchu..

Odnajdę Cię w milczeniu, 
ukochanym się okażesz
i siedzieć w brzozy cieniu
będziemy co poranek.


Pocałunek też przemyślę, 
ale bez planowania,
wtedy znak Ci wyślę:
"To nasza chwila całowania".


Dotknę cię dłonią po twarzy, 
poczujesz przyjemny prąd, 
zobaczę snów setki, marzeń, 
ucieknę z Tobą stąd. 


Za życia będę mogła skonać, 
żyć bez fizycznych praw,
jestem już na to gotowa, 
tylko tu przybądź, zbaw.


Wspólne śniadania widzę, 
kolacje i obiady. 
Nago stoję i się nie wstydzę;
tu nie ma olimpiady.


Czekam Kochany na Ciebie,
chcę obecność poczuć Twoją,
odnajdę Cię w winie, chlebie,
nazwiesz mnie "Damą" swoją.


"Najdroższa" dasz mi na imię,
zobaczysz jak smakuję
i też mnie odnajdziesz w winie,
ktorego z Tobą skosztuję.


Truskawki do ust wkładałeś,
z szampana korek wyskoczył,
tak mocno mnie kochałeś,
a ja Ci patrzyłam w oczy.