Kocham Cię. Tak po prostu i aż. Gdyby ktoś dzisiaj zapytał mnie za co, nie było by tam żadnych górnolotnych rzeczy. Wiem jednak, że rozpiera mnie niesamowita energia, kiedy o Tobie myślę. Za co ja Cię kocham? Sama nie wiem, wiem jednak, że uwielbiam czuć Twój zapach. Uwielbiam siedzieć z Tobą wśród naszych znajomych i czasami zerknąć na Ciebie ukradkiem z przeszywającą mnie dumą, że to ja tu z Tobą przyszlam i ja z Tobą wyjdę. Uwielbiam pić z Tobą kawę, bo to Ty nauczyłaś mnie doceniać tak małe i błahe rzeczy. Cenie w Tobie to, że zawsze masz swoje zdanie, nie dajesz wejść sobie na głowę i wciskać szeroko pojętego kitu jaki nas codziennie otacza. Tego się od Ciebie uczę, ale nadal mi nie wychodzi. Uwielbiam Cię za to, że jesteś dobrym człowiekiem, który zawsze chce pomóc i wesprzeć swoich najbliższych. Wychowałam się w domu gdzie mało rozmawialiśmy, nikt nie dzielił się przeżyciami z dnia codziennego, a sukcesy jeżeli takie były... no cóż nigdy nie usłyszałam od żadnego z rodziców, że są ze mnie dumni. Ty to jednak potrafisz. Nauczyłeś mnie rozmawiać i chociaż czasami nadal musisz ciągnąć mnie za język i tłumaczyć jak bardzo jest to ważne, jestem Ci za to wdzięczna. Boże chłopaku ile Ty masz w sobie cierpliwości! Jesteś inny niż wszyscy.To może brzmi jak błahostka, ktoś pomyślałby sobie ze ktoś może być dla kogoś tak bardzo WSZYSTKIM.