Granice...?

Przekraczasz pewną granicę i nagle do ciebie dociera, że słowa są tylko dźwiękiem. Przestajesz wypowiadać myśli, nie robiąc już hałasu bez odbioru, zagłuszającego twoje potrzeby, pragnienia i marzenia, te ukrywane właściwie też przed samą sobą. Cisza zaprasza ciebie do tańca, a troski i problemy zostają z boku. Kurczą się patrząc, jak pięknie potrafisz się poruszać. W milczeniu z gracją, do rytmu puszczanego przez wewnętrzny głos, którego już nie tłumisz , doskonale zdając sobie sprawę z tego, że nie ma już sensu uciekać, zatykać uszy, udawać, że krzyk duszy jest tylko nic nie znaczacym szeptem. Poddajesz się. Pozwalasz wsłuchać się w siebie i po prostu zaczynasz tańczyć. Nie czując zmęczenia, które wywoływane było przez uniki. Żyjesz choć przez chwilę....