skała

Nie mam już nawet siły płakać.
A może jestem już tak nieczuła, że nie umiem

W sumie to jest bardzo prawdopodobne
człowiek ze skały

obudzony krzykiem też jest zagniewany
i też innych rani
I też krzyczy

Ale nie płaczę

Bo skały nie płaczą
Skały nie mają uczuć

Mają lepiej od innych
i nie czują

a nawet gdy czują to nie mówią o swoim bólu,
bo wiedzą, że i tak nikogo to nie obchodzi.
i właśnie dzisiaj jest ten dzień

kiedy wydaje mi się,

a może po porstu wiem o tym,

że to ja jestem tą skałą.

Pierdoloną twardą szmatą która nie czuje i rani innych dookoła.
Ale w sumie to jest obrona.
Bo głaz, ani skała nie rzucą się w ciebie.
One tylko po mału czekają aż ktoś w nie kopnie, uderzy nimi.
A kurwa potem i tak jest to winą skał.

Ale one są twarde, ale mimo wszystko miękkie.
I boją się.

I też płaczą...

ale trochę inaczej,

bo one zapomniały łez
i już nie pamiętają ich smaku
Ale płaczą,
teraz już będziesz wiedzieć, dlaczego skała ma mnóstwo zadrapań.

I pamiętaj

my, ludzie ze skał nie

płaczemy.