. . .

chcę do nowego roku poukładać wszytskie sprawy, pozamykać i mieć spokój.

i może przesadzam, ale ktoś powinien to zrozumieć, nic więcej nie wymagam.

[5 miesięcy i koniec Twojego wsparcia? zauważyłam pewne Twoje zachowania. Nigdy nie będzie tak samo.]

`Bo nie sztuką jest opierdolić mnie za bzdurę,

 Sztuką jest odezwać się, gdy tego potrzebuję...`

i chociaż w środku jestem rozbita na milion części elementarnych jak lustro to przysięgam, już przestałam pokazywać emocje. Nie potrzebuję już ludzi, nie takich, którzy dla mnie są ważni, a ja dla nich stałam się nikim, przez nic. To coś znaczy, ej.

`Nic, nic, nic nie mówię, czasem się opamiętam
Gdy bardzo mam ochotę być nieprzyjemna
Zaciskam zęby, przełykam ślinę i biorę wdech
Gdy nie wiem na co liczysz w myślach liczę do trzech
Raz, dwa, trzy
Za bardzo mnie dziś ćwiczysz, nadwyrężasz cierpliwość
Nie pytaj czemu milczę
Chcę zapobiec zgrzytą
Odwracam wzrok i szukam absorbujących figur
By zająć myśl przez chwilę czymś innym niż Twój wywód
Wracamy do rozmowy choć nie znasz definicji
Nie lekceważę tego czego nie krzyczysz
Balansujesz na granicy, brednie, taniec na ostrzach
Nawet nie wiesz, kiedy zechcę wykonać cięcie wzdłuż mostka
Bierzesz uprzejmość za słabość, gdy ja się staram być damą`

`Ale ja nie wiem czy chce Cię jeszcze słuchać`

. . .

`Oczy krążą błędnie po suficie marzeń,
A jak je zamykam, widzę Ciebie i plażę,
Widzę Nas i czas, który zatrzymał się w miejscu,
Wokół cisza, bo się porozumiewamy bez słów...`

<3