ostatnio czuje sie jakas wypompowana.

z wszelkiej energii.

chęci mi nie brak. mam nieprzebrane pokłady ambicji i potrzeb. z motywacja różnie ale nie mogę narzekać.

tylko energii mi brak. jestem non stop zmęczona. nie tak jak bywałam kiedyś ale głownie psychicznie. wypalona troche.

a kiedy próbuje odpoczać czuję że tracę czas. tak cenny jak nic innego. wiem ile można dać za choć jeden dzień życia, ile on jest wart i nie umiem pozwolić żeby minał taki... nieprzeżyty.

nie lubię jesieni. kiedys, dawno jeździłam godzinami tramwajami z głową przytuloną do szyby kiedy padał deszcz. strużki spływały figlarnie po szybie ale to była cała radość jesieni. poza tym szarość, bylejakość. zawsze myślałam wtedy, że nie chciałabym umrzeć jesienią. a potem myślałam, że wiosna ani lato ani zima też nie byłyby przecież dobre. zwasze jest jeszcze coś więcej do zobaczenia, wysłuchania, ktoś nowy do poznania. zawsze jest jeszcze jeden dzień wart przezycia...  i wart każdej ceny żeby za niego zapłacić.