J/Z

Czasami mam ochotę usiąść sobie włączyć fbl i coś tu napisać. Może niekoniecznie dla was, tak sama dla siebie... nie będę pisać pustych pamiętników, które czytać może jedynie pusta szafa...chciałabym żeby ktoś mnie zrozumiał, może jest tu ktoś kto czuje podobnie do mnie.

Nie mam żadnej depresji...co to to nie ;)

Po prostu czasami jest mi bardziej smutno niż na codzień, myślę więcej niż zwykle, staje się zbyt drobiazgowa.

Od kiedy straciłam Ciebie, w ludziach szukam tylko tego co złe, nie wierze, że ktoś mnie po prostu lubi. Po tym co usłyszałam nie chce mieć przyjaciół, boję się, że mnie zostawią i oszukają.

Otóż zdj. przedstawia samotność, może nie samotność ludzką, ale po głebszym spojrzeniu to zdjęcie zaczarowało mnie. Biedna samotna łódka= samotny człowiek, który szuka swojej drogi...to jezioro, które jest często odwiedzane przez ludzi, ktrórzy szukają swojej drogi. Jezioro dość przejrzyste, przejrzyste jak nasze myśli. Ktoś taki jak Ty zrozumie o co mi chodzi, dziwi mnie jedno. Dlaczego fotograf wybrał akurat tą łódkę, która nie jest jakaś nadzwyczajna, powiem więcej jest brzydka...stara, niezadbana, podtopiona, a jednak to ją sfotografował. Jest coś jeszcze...

Myślę, że ja znalazłam niewłaściwą dla siebie drogę. Nie chce udawać, a jednak nie mam wyjścia. Nie mogę rozczarować bliskich, którzy na mnie postawili bardzo dużo. Dopiero niedawno odkryłam, co tak naprawde jest dla mnie ważne i co nadaje sens. Bez tego strace siebie, nie będzie mi już zależeć, na tym, żeby istnieć. Gdybym tylko mogła się cofnąć i po prostu szczerze porozmawiać, powiedzieć co jest dla mnie, a co jest tylko oczekiwaniem...nie mogę przecież, żyć za kogoś, a już napewno spełniać oczekiwania innych.

Jeżeli się uda, to nowy rok, który za chwilę się rozpocznie przyniesie dla mnie wiele zmian. Nie chcę pogarszać swojego życia, lecz mam nadzieję, że mnie zrozumią, dlaczego akruat tak zrobię...

Napewno będą mieli mi za złe, że wybrałam takie wyjście z tej sytuacji, ale narazie nie widzę dla siebie lepszej drogi...muszę coś zostawić za sobą i napewno to zrobię.

Nie chcę już żyć tym czym nadal żyję. Nie chcę już czuć tego co teraz czuję. Nie chcę po prostu starych przeżytych dla mnie uczuć, które nie smakują zbyt dobrze. Muszę odpuścić. Muszę pozwolić temu odejść.

Pozdrawiam Ciebie, bo wiem, że tego nie przeczytasz, a jeżeli już przeczytasz, to wiem, że się nie domyślisz, że po części to Twoja wina i to przez Ciebie muszę znaleźć swoje miejsce, bo tutaj zwyczajnie już nie pasuję. !

Ale było mi tu dobrze...dziękuje za zniszczenie tego. ;]