To nie chodzi o to, że ja go jakoś specjalnie wyczekuję i że kocham go nad życie.

Myślę, że taka miłość bez wad nie istnieje.

Zawsze mamy minuty słabości i krzyczymy łgarstwa wniebogłosy.

W tym wszystkim chodzi o to, że gdy na Ciebie patrzę to trzęsą mi się ręce

i jestem bezgranicznie szczęśliwa.

 Gdy siedzisz u mnie w fotelu i wiem, że nie długo wyjdziesz to tęsknię już na zapas.

Niedawno nauczyłam się, że nie potrzebuję już cofać czasu tylko pragnę Cię tu i teraz.

I gdy rozmawiamy nagle wyrywa mi się jak mocno Cię potrzebuję.

Ale nawet jeśli to nie jest taka zajebiście wielka miłość to chciałabym Cię mieć przy sobie i mówić Ci

co jadłam na śniadanie i o czym śniłam,

śmiać się z Twoich nawyków, drapać Cię po plecach i nazywać "głupkiem".

Nawet jeśli to nie jest bezgranicznie wielka miłość.