łzy

całym mym obłąkanym ciałem czuje ze zbliża się ten dzień godzina ta jest mi coraz bliższa z chorego serca przez pękniętą czaszkę wylewa się martwa ma dusza wychodzę z siebie z chaosu w próżnie z krzyku w cisze ślepy pozbawiony kształtów uczuć bezimienny rozerwane marzenia płoną ogniem przemijania i nie znajdziesz już wokół mnie źródeł wypełnionych światłem nic prócz nieskończonej pustki kiedy zmęczona dotkniesz ziemi niespokojna będziesz szukać mej dłoni wśród grobów alejce pozwól swej pamięci zanurzyć się w tajemnice niech rozkwitną obrazy oślepiające swym blaskiem zachwycające serce zduszone niech przy mnie odpocznie pozwól ze zabiorę Twe smutki w krainy obłędów nie myśl już o śmierci Twój świat w Twych łzach jest objawiony