proste.

Najpierw on ci się podoba, nic więcej. Później zdajesz sobie sprawę, ze lubisz przebywać w jego towarzystwie, lubisz być tam gdzie on. Zwracasz uwagę na jego zapach, na kolor jego bluzy, wyszukujesz go w tłumie, niby nic. Kolejny etap to strojenie się dla niego, robienie wszystkiego aby wreszcie się z nim lepiej zapoznać. Myślisz o nim, na lekcji jesteś kompletnie nieobecna. Zmieniasz się, ludzie nie wiedzą co się stało z tą uśmiechniętą, szaloną i śmiałą dziewczyną. Stajesz się inna, nieśmiała, spokojna i nawet najlepsza przyjaciółka nie jest w stanie poprawić Ci humoru. Wydaje Ci się, że świat jest zły, bo ON nie zwraca na Ciebie uwagi. Mijają miesiące a ty nadal jesteś nim zauroczona, wydaje Ci się, że tylko ty z nim możesz być, ze tylko on będzie mógł być Twoim szcześciem. Z czasem zauważasz, ze już ci tak na nim nie zależy i powoli uzależnienie mija. Dalej znasz jego plan lekcji, dalej wiesz w jakiej bluzie jest dziś w szkole, dalej wiesz gdzie przebywa na przerwach, ale tak jakby coś pękło. ON przestaje być twoim tlenem. W końcu mówisz sobie: STOP! Już Ci na nim nie zależy. Ale on znów pojawia się na horyzoncie, rozbawia Cię i robi wszystko aby Cię zdobyć, a ty jak ta naiwna mała dziewczynka znów się uzależniasz, a on ma tą cholerną satysfakcję, ze zdobył kolejną panienkę.