932.

co z tego, ze skutki byly koszmarne.

zrobiłam coś co chciałam, w końcu.

spełniłam swoje marzenie.

jedno z niewielu.

podejmowanie decyzji ?

nie to nie dla mnie.

w końcu los sie odmieni i zadecyduje.

byle nie dać ponieśc sie emocjom.

zbudowałam sobie ten mur.

budowałam go latami,

setki uczuć,

niewypowiedzienych myśli.

wszystko po to, by nikt nie wtargnął do mojego świata.

i nie pozwole, by ktokolwiek,

by cokolwiek,

zaburzyło moją, już wystarczająco chwiejną równowage.

i nie, photoblog nie jest miejscem na wylewanie swoich myśli.

ale nie mam siły przypominać sobie hasła

do tego durnego pamiętnika,

tfu. przecież to tylko jakkiś tam internetowy blog.

nie mam siły popatrzeć sobie prosto w oczy

i powiedzieć, że dam rade,

że potrafie.

że kiedyś bedzie lepiej.

bo kto da rade, jak nie ja.

nie umiem.