zatrzymane pod powiekami...
Dodano: 29 LISTOPADA 2010
Ale to juz bylo...
Ale to juz bylo...
Coś się kończy
i coś się zaczyna.
Dobiega kresu coś co wiecznym się zdawało.
Bolało.
Powoli zaczynam przyzwyczajać się do obecnego stanu rzeczy.
Nie umiem być nawet na niego zła.
Nie potrafię powiedzieć mu:
"Zejdź mi z oczu cholerny kłamco".
Nie chce by to robił.
Zaczynam się przyzwyczajać do tej wstrętnej myśli...
Nie choinka, nie chce żeby tak było.
Zaufanie.
Kiedy ma swój kres?
Gdzie graniczy z głupotą,
a gdzie okazuje się, że to debilizm?
Po tym wszystkim powinnam go nienawidzić,
po tym wszystkim powinnam go posłać do diabla.
Jutro znów go zobaczę w tym samym miejscu.
Będzie na nią czekał.
Przywita się ze mną i powie, ze tęskni i sam nie wie czemu.
Powie, ze cieszy go fakt bycia moim...
przyjacielem.
Tak.
Jestem idiotką.
"Zaufanie jest czymś tak pięknym,
że nawet największy oszust odczuwa pewien szacunek
dla tego, kto go nim obdarza."
/Marie von Ebner-Eschenbach/
Czy aby na pewno..?
Komentarze
~06ika
Biedulko Ty moja :*
Ale zobacz, może tak usiało być, widać Szef miał w tym jakiś cel i musiałaś przez to przejść, żeby spotkało Cię coś o wiele lepszego.
:*
Ale zobacz, może tak usiało być, widać Szef miał w tym jakiś cel i musiałaś przez to przejść, żeby spotkało Cię coś o wiele lepszego.
:*
30/11/2010 18:30:26
dolphin
re:
a co do tamtych marzeń przy ognisku... to ja ich już nie pamiętam! :)
a co do tamtych marzeń przy ognisku... to ja ich już nie pamiętam! :)
30/11/2010 8:41:26
dolphin
złapiesz dystans z czasem i zobaczysz, kogo kochałaś...
oby to były same negatywne cechy.
oby to były same negatywne cechy.
30/11/2010 8:40:59
