142

taka tam krzywizna z kiedyś.
no właśnie - 'kiedyś'. często używane określenie jakiegoś danego okresu z przeszłości.. kiedy widzę, jak ten czas nieubłaganie ucieka (mogłoby się wydawać, że coraz szybciej) to zaczynam myśleć nad sensem życia i wiecie co ? i nic. kompletne zero. kiedyś śmiałam się z ludzi, którzy mówili 'straciłam/łem sens życia', ale teraz i w mojej głowie często pojawiają się tego typu myśli. mija sekunda za sekundą, minuta za minutą, godzina za godziną, dzień za dniem i tak dalej, a ja nie mogę dostrzeć celu tej nieustannej gonitwy. kiedyś jeszcze miałam jakieś perspektywy. dziś nie wiem w co mam wsadzić ręcę, ponieważ w niczym nie widzę głębszego sensu. wiem, że dzisiejsze 'teraz' w przyszłości nazwę 'kiedyś' i dlatego właśnie chcę żyć chwilą, chcę czerpać z tego cholernego, kruchego życia jak najwięcej, bo wiem, że nie będę żałować rzeczy, które zrobiłam, ale będę sobie pluła w brodę z powodu wyzwań, których się nie podjełam. Patryk próbował mi wpoić, że nie warto przejmować się tym co będzie, że powinniśmy wyznawać 'darpe diem' jak najbardziej się da, bo 'nie wiadomo, co przyniesie jutro'. wtedy uważałam jego postępowanie za niedojrzałe, bo przecież jak można nie myśleć o przyszłości? jak można ignorować konsekwencje nawet najdrobniejszych czynów? jak można robić wszystko na co ma się ochotę i podejmować spontaniczne decyzje w każdej sytuacji? ale dziś wiem, że to ja nie dojrzałam do jego rozumowania. trzeba wiedzieć, jakie sprawy warto przemyśleć, a kiedy dać się ponieść chwili. szczegółowe planowanie sobie życia i tonięcie w marzeniach do tej pory przyniosły mi tylko ból i cierpienie. teraz, kiedy jest mi naprawdę ciężko pogodzić się ze stratą ukochanej osoby, muszę iść do przodu, muszę przestać zastanawiać się 'po co ja tu w ogóle jestem, po co żyję?' a kiedy odnajdę siebie, wybiorę odpowiednią drogę, którę będę się kierować do końca, mimo wszystkich przeciwności losu. wiem, że po czasie będę postrzegadała to wszystko inaczej. jednak dzisiaj widzę to w ten właśnie sposób. przecież mam dopiero 15 lat. jednak nikt nie przewidzi tego, kiedy to po mnie przyjdzie śmierć.