cześć, znowu mnie tu nie było przez jakiś czas. Zamierzam wchodzić teraz tu częściej i coś pisać, bo właściwie to piszę to jakby anonimowo, a pisać lubię i to bardzo, bo często mam potrzebę po prostu  wyrzucenia wszystkich emocji z siebie i po części  mi to wychodzi dość dobrze. Nie wiem tylko czy zrobię nowego photobloga, czy zostanę tutaj, gdzie wszystko jest  nieco nieogarnięte. Jak mi radzicie? No błagan was, nie zostawiajcie wpisu bez komentarza, bo potrzebuję czyjejś opinii.

Co do zdjęcia to bardzo mi się podoba. Kojarzy mi się z czymś, a raczej z kimś bezgranicznie wolnym,

konkretniej - właściwie to z ucieczką. Stare zdjęcie, stare otoczenie, ucieczka do samotności, do miejsca,

w którym nikogo nie będzie.. Tak, samotność boli, podobno. Otóż nie do końca. Jedni ludzie są po prostu  samotnikami, inni potrzebują ludzi. Dość skomplikowane, może dlatego, że nieprawdziwe.

Każdy potrzebuje ludzi, każdy. Jedni po prostu potrzebują ich bardziej, więcej, inni mniej.

Życie bez ludzi w niektórych przypadkach mogłoby rozwiązać wszystkie nasze problemy,

często tymi problemami są właśnie oni. Mówię o innym rodzaju samotności, o tym

co kojarzy mi się z tym obrazkiem, o samotności , która wcale nie jest zła. O uwolnieniu się od ludzi.

To jest wolność.. No nie, nie do końca. Wolnością jest uwolnienie się od samotności

, która stanowi czasem wielką przeszkodę w życiu. Nie zdajecie sobie nawet sprawy

 jak bardzo samotność potrafi zniszczyć człowieka. To, że wokoło nas jest setki ludzi,

przyjaciół, znajomych, wcale nie jest wyjaśnieniem, że człowiek jest samotny, Wręcz przeciwnie.

To najgorszy moment, który może wepchnąć nas w samotne życie. Mając tylu ludzi przy sobie,

nie mając ani jednej osoby, która sprawiałaby, że czujemy się bezpiecznie, do której możemy się otworzyć i na prawdę zaufać. To uczucie, ten ból sprawia, że stajemy się samotni. Życie czasami potrafi być pięknie,

czasami też potrafi zachować się jak najgorsza szmata, okropnie, obrzydliwie, aż brzydzi nas,

jak wrogo postępuje. To jest wydaje mi się cały sens. No chyba nie powiecie mi,

że wolicie uniknąć wszystkich dobrych momentów, pięknych, dla których warto żyć, a za to nie przeżyć tych złych, okrutnych chwil,  które czasem, w zależności od ich siły - trudno przeżyć. Tak samo jest z ludźmi,

są Ci źli i dobrzy. Źli często zamykają nam oczy, przestajemy widzieć tych dobrych.To źle. Bo tylko, ale tylko i wyłącznie dla tych dobrych możemy żyć. Uwolnienie się od tych złych,to wcale nie jest to samo to ucieczka od wszystkich. Można uciekać i uciekać, ale nigdy nie uciec. Źli ludzie niech się smażą w piekle! Z kim się żyje, to ma duże znaczenie. Wsiedlibyście sami to windy? Ja nie. Wolę mieć kogoś przy sobie, zawsze będzie inaczej. Tak samo jest z życiem...Nie jesteś sam, nie czuj się samotny i nie obawiaj się, że Twoja kolej na bycie samotnym nadejdzie. To nie choroba, to wy decydujecie, czy jesteście samotni, czy nie. Warto iść z kimś przez życie, ale gdy czujecie,  że jesteście sami, a idziecie przez największe gówno, to czujcie się jak zwycięzcy. Zacytuję mój cytat : "To nie władca jest potężny, bo ma wszystkich, których potrzebuje. Potężny jest ten, co jest sam, bo nie potrzebuje nikogo."

Potrzebujecie kogoś? Ten ktoś, może być blisko, tylko gdy jesteśmy już tak bardzo samotni, często mamy oczy zamknięte i nie widzimy. Myślimy, że nie uciekniemy od tego już nigdy, dlatego szukając rozwiązania, kogoś, szukamy daleko, szukamy cudu, a nie widzimy najprosszych rzeczy, które są tak blisko nas. Czasami oczy mamy szeroko otwarte, a nie widzimy. To banalne, ale jak oczy mamy otwarte, to patrzmy.

Pamiętajcie, nieważne jest bardzo czujemy się samotni, ważne, by wiedzieć, w którą strone iść, gdy samotność nas dopadnie. Czasami nie ma stron.. i nie ma dróg. Czego nie potrafi człowiek, swoją drogę możemy sobie sami zrobić i iść swoją stroną.

przeczytaliście? :)