Something important

/ Cima i Bzyk.

Dorosłość wymaga od nas siły, aby zmierzyć się z problemami, które przerastają potwory czające się pod łóżkiem i czekające na ten jeden jedyny moment, kiedy już położymy się i zaczniemy zasypiać. Wtedy wyłażą paskudne i straszne jak Pałac Kultury. To z czym musimy walczyć, atakuje nas w biały dzień - na ulicy, w pracy, w domu, w szkole. Powoli obdzierają nas z człowieczeństwa emocjonalne walki z samym sobą, chęć przetrwania staje się nikła, ludzie nas rozczarowują, nikt nie rozumie, żadnych motywacji. Jedynie uśmiech błąka się gdzieś po twarzy, psychopatyczny - żeby stwarzać pozory. I w tym wszystkim niezwykłym wyczynem jest pozostać samym sobą. Odnaleźć spokój w tym natłoku spraw, obowiozków, przyzwyczajeń. Więc szukam. I przeczesuje każdy kąt, by odnaleźć to, czego innym brak. By odnaleźć szczęście i zadowolenie. By nie udawać. 

I wierząc, że odnalazłam to wszystko, modlę się do bliżej nieznanego mi boga:

Proszę, niech to nie zniknie. Niech trwa. Niech napędza moje życie - tak jak teraz. Niech daje mi nadzieję, że nie wszystko stracone. Niech zwycięży to, co mimo ogromnej siły tak często przegrywa. Walczę i chcę wygrać. I wierzę, że wszystko już jest dobrze.