11.

Więc ja nie chcę żyć, umierając od środka...

Cześc kochani, dzisiaj znowu historia pisana przezemnie, gdyż niestety, nie wysyłacie mi swoich :c

Dodam dzisiaj 2-3 częściowe opowiadanie. Może się wam akurat spodoba, kto wie ? :>

_________________________________________________________________________

I

- Nie! Kłamiesz ... - krzyczałam bez opamiętania. Nie mogłam uwierzyć w to co ten człowiek...

A właściwie bydle, brutal bez uczuć mi zrobić, i to jeszcze opowiedział.. ze szczegółami.

Ja go nie znałam a on wiedział to czego nikomi nie mówiłam. Właściwie to tylko Kubie, który był tak daleko stąd !

- Znam Cię ? Jak masz na imię ?

- Jesteś tak naiwna, czy tylko udajesz? Oj dziecko dziecko.. - odpowiedział bez uczucia, z ironią.

- Powiedz, proszę - osoba podeszła do mnie, ale więcej .. więcej nie pamiętam. Nic, pustka.

Gdy otworzyłam oczy, leżałam przywiązana grubym sznurem do łóżka, ręce, nogi..

Wszystko było we krwi. Moja twarz, zapewne też, ale nie mogłam ujrzeć, nie byłó lustra.

Było jasno, więc teraz mogłam zobaczyć wszystko. Ściany z cegieł, bez okien, widać że budynek jest stary.

Wokół zieleń, na zewnątrz, było tak pięknie.. Przez moje całe ciało przechodziły drzeszcze..

Przecież to co on powiedział.. to, to że mnie zgwałcił... Przecież te szczegóły, to jak to zrobił ..

Przecież to mogło się powtórzyć. Jednak w tamtej chwili nie chciałam o tym myśleć..

Jego to bawiło, była to dla niego przyjemność, a ja? Ja cierpiałam, nie dość, że cała byłam we krwi,

to wszystko mnie bolało... Popatrzyłam na prawo..

Nie mogłam uwierzyć własnym oczom  w to co się dzieje i w to co widzę !

Miałam ochotę płakać, płakać z bólu i śmiać się z radości !

Miałam ochotę .. by wyrwać się z tych cholernmych lin i wtulić w istotę którą miałam przed oczami ..

To nie mógł być on .. nie mógł być Kuba. Jak to możliwe ? ..

Pezetarłam oczy .. odpłynęłam. Wszystko znikło.

Zniknął ból, istota, liny. Byłam wolna, mogłam iść.

Ale dlaczego nie poszłam ?

Dlaczego `coś` mi nie pozwalało .. Jednak wstałam...

Podniosłam się i spojrzałam na łóżko, bylo tam tak wiele a zarazem nicość i pustk..

Upadłam na łóżko. Znowu byłam caaała we krwi, czułam ból..

Spojrzałąm na osobę, na Kube..

- Kuba ! - krzyknęłam.. bez reakcji, zero odzywu.

- Kuba, skąd tu się wzięłeś.

- Jestem tu, widzisz, stoje, nie zadawaj pytań. Jestem .. Ale nie ma mnie, jestem. nie ma, jestem.. w wyobraźni.

W twojej wyobraźni, widzisz.. popatrzz, nie ma mnie..To sen..

- Nie, jesteś tu i nie kłam, Kuba skarbie, proszę ! Ja czuję ból, to nie wyobraźnia, nie sen !

Jesteś tu.. musisz tu być.. potrzebuję .. musisz ..

- Mnie tu nie ma, oddaj się, połóż się i oddaj się wyobraźni.

Zanim wgl się zastanowiłam powiedziałąm to czego, natychmiast zaczęłam żałować...

Cdn ...

____________________________________

Jednak zdecydowałam opowiadanie, ale krótkie  ; )

podobało się ? :*

Kiedy chcecie CDN ? :)

Wysyłajcie histoorie, opwoiadania, na [email protected] na PM tylko krótkie historie :)