Była straszna, okropna, odrzucała i raniła.. Ciągle zła i przygnębiona cały ból swojego serca zrzucała na tę drugą. Niesprawiedliwie i okrutnie. 

Nie rozumiała dlaczego życie jest takie inne od tego, o którym sniła. Inne od tego, które ktoś kiedyś obiecał.. Inne od tego, jakim wydawało sie byc na początku. Wiele razy chciała uciec, zapomnieć, bezczelnie i egoistycznie zostawić wszystko i zniknąć... Ale nie potrafiła. Wiedziała, ze bez niej nie wytrzyma.. Ani jednego dnia. Świadomośc, ze mogłoby nie byc jej obok zabijała ją z dnia na dzien coraz bardziej. Zyła w sprzeczności i ciagłej walce z sobą. Kochała, ale nie potrafiła tego okazać. Kiedys spróbowała pare razy.. Bariera była umacniona z każdym razem, gdy odchodzili.. Nie wiedziała, jak żyć, to jedyny egzamin, na który wcześniej nie mogła sie nauczyć, dlatego tak cięzko było go zdać..

Kochała mocno.. kochała. We wnetrzu, w swoim głebokim wnętrzu było tyle ciepła i miłości.. ale musiał zjawić sie ktos, kto rzuciłby zapałke. Bez niego gubiła sie w swych czynaach i myślach..

"Jakbyś kiedyś umarła, a ja musiałabym dalej żyć, 

jednym słowem -chyba skoczyłabym za Tobą do ziemi.

Napewno siedziałabym tam bardzo długo,

kupiłabym Ci białe róze.

Pewnie pisałabym do Ciebie listy w pamietniku

i modliła się co wieczór

albo odwróciła się od Boga.."