15.01.2015r

Pomieszanie zmysłów, bajzel w czaszce.
Powinnam już dawno się z tym uporać,
jednak ciągle coś mi przeszkadza.
Chciałabym tylko przez moment być szczęśliwa
na własnych zasadach.
Nic mniej, nic więcej..

Tak wiele chce powiedzieć, ale czuję się, jak frustrat.
Strach przed Twoją reakcją knebluje mi usta.
Nie myślałam, że ten moment będzie trudny tak.
W głowie natłok myśli, ale znowu słów mi brak.
Gdy tak patrzysz, nie mogę ze słów nic wyrzeźbić.
Moich strun głosowych nie ruszyłby nawet Jimi Hendrix.
Tyle pytań chcę Ci zadać, które mi w głowie siedzą,
ale zbyt boję się, że zadasz mi ból odpowiedzią.
Czasem mam ochotę tu zacząć wszystko od nowa,
zamiast wymieniać spojrzenia, zacząć wymieniać słowa.
I choć jedyny wyraz tu, to wyraz zwątpienia na twarzach,
to czuję tęsknotę, gdy znów sobie Ciebie wyobrażam.