muzeum piękna.

dzika fascynacja zajęła moje serce. i umysł. i każdy zmysł.
kiedy ja nawet Cię nie znam.
jesteś jak eksponat, którego nie mogę wziąć do domu, a pozostaje mi tylko napawać się Twoim pięknem. promieniującą od Ciebie idealnością. Twój głos, Twoje oczy, Twój uśmiech. Twoje ruchy sprawiają, że nie mogę na Ciebie nie patrzeć. Kiedy dotykasz mojej dłoni, całkowicie przypadkiem, przelotnie, uginają się pode mną nogi. kiedy się zbliżasz, Twój zapach obezwładnia moje ciało i czuję się jak szmaciana lalka. nie miałam pojęcia, że to tak przyjemne uczucie. nie miałam pojęcia, że początkowe zaciekawienie zamieni się w dziką fascynację. mogłabym patrzeć na Ciebie całymi dniami i nocami. wyobrażam sobie, jakbyś mnie dotykał, co byś do mnie mówił. o, wytworze mojej chorej wyobraźni. niby istniejesz, chodzisz po tym świecie, a mimo wszystko czuję, że nie jesteś prawdziwy. nie możesz być. jeśli byłbyś naprawdę, nie byłbyś w stanie zawładnąć moim ciałem i umysłem do tego stopnia. bez wahania oddałabym Ci swą duszę, podpisałabym cyrograf bez namysłu. przynajmniej wiedziałabym, że jakaś cząstka mnie należy do Ciebie. chciałabym.
śnisz mi się. każdej nocy, odkąd Ciebie zobaczyłam. doprowadziłeś mnie do takiego stanu, że kiedy siedzę w środku nocy sama, zapalam świeczkę, zakładam słuchawki i włączam smutną muzykę o miłości. myślę wtedy o Tobie. a kiedy uda mi się wreszcie zasnąć - przed oczami mam tylko Ciebie. piórem imaginacji piszę coraz to nowe scenariusze z naszym udziałem. które, oczywiście, nigdy w życie nie wejdą. marzenia w takich przypadkach powinny być zakazane. bo kiedy do ziemi przyciągnie mnie brutalna rzeczywistość... nie wiem, co robić. nie potrafię myśleć, od kiedy przejąłeś wszystko, co moje. od kiedy ja sama Ci to oddałam.



wiem, niezrozumiały potok słów. mimo wszystko - nie usunę. muszę to z siebie wydobyć. sama nie wiem czemu. prawdopodobnie dlatego, że połowa mojego pamiętnika zapisana jest przez Ciebie. prowadzisz moją dłoń, która straciła resztki niezależności. podporządkowała się Tobie i Twojej woli, więc wypisuje to, co każesz jej Ty. Tak samo usta. i oczy. i uszy. i cała reszta. znikaj.

élodie frége - Je Te Dis Non.

^{a jednak! wielki powrót lubieserowej i panienkizebry.}