Jacek Soplica to jeden z głównych bohaterów epopei narodowej Adama Mickiewicza pod tytułem "Pan Tadeusz". Pochodził ze sredniowiecznej rodziny szlacheckiej. Był ojcem Tadeusza, synem Podczaszego i bratem Sędziego.
Był silnym fizycznie, zdrowym i przystojnym mezczyzna. Nosił dość długie wąsy, w wyniku czego zyskał sobie przydomek Wąsal. Kobiety po prostu za nim szalały. Bardzo dobrze strzelal z broni palnej, totez bardzo dobrze wypadal na polowaniach i w czasie pojedynkow. Przede wszystkim kochał zabawę. Był ponadto gwałtowny, porywczy, energiczny i bardzo lubiany przez szlachtę. Często zapraszano go na dwory szlacheckie. W trakcie wizyt na jednym z dworów zakochał sie w Ewie-corce Horeszki. Nieszczesliwa milosc doprowadzilo Jacka do alkoholizmu i zabojstwa Stolnika. Zostal nazwany zdrajca i wstapil do zakonu bernardynow. Tam dokonala sie jego wewnetrzna przemiana. Zmienil sie w cichego i skromnego ksiedza robaka, chcac odpokutowac swoje winy.
Postac Jacka Soplicy w pierwszym etapie zycia to postac negatywna; w drugim pozytywna i godna nasladowania.