don't ever let it end!

wspomnienie 4 lat w 4 dni jest bardzo możliwe, szczególnie gdy ma się maturę.

wiecie co? totalne luzactwo. nigdy, przenigdy nie pozwólcie żeby waszym życiem i samopoczuciem pokierowały troski. gdy do większości spraw podejdzie się na luzie, z optymizmem i bez paniki, wszystko pójdzie o niebo lepiej.

i z takim oto nastawieniem siedzi pisząca to młoda ślązaczka, rozkoszująca się czekoladowo-kokosowym ciastkiem.

a, zdjęcie.

to Budda. druga z moich trzymiesięcznych Klusek. i podobnie jak model z poprzedniego zdjęcia - oczko w głowie pani.

jaskółki przyleciały, przedwczoraj! coś fantastycznego, usłyszeć ich zadziorny pisk po tylu miesiącach. bo grunt, to cieszyć się małymi rzeczami prawda? Nie mogę się doczekać by przytargać do domu ogromny bukiet pachnącego bzu.

tak sobie czytam moje poprzednie notki. nawet przypomniałam sobie te stare, sprzed wyczyszczenia fotobloga. 

bardzo się zmieniłam. chociaż wiele przyzwyczajeń pozostało. bardzo wydoroślałam. jestem bardzo niesłowna w stosunku do samej siebie. chociaż mimo to, zadowolona ze swojej osoby. jestem złośliwsza, jestem obiektywniejsza, jestem  pełniejsza wielu doświadczeń, jestem bardziej nieufna. jestem...szczęśliwsza?

i jestem coraz bardziej ucieszona na okres po maturach, naturalnie. ;)

pięknie pachnie deszcz. wiosenny taki, chłodny i świeży. siedzę więc i wchłaniam to odświeżone powietrze. Kluski też wchłaniają - ich małe noski z milionem uroczych wibrysów nigdy jeszcze takiego deszczu nie czuły. Łaciaty generalnie ma taki deszcz w nosie i śpi na poduszce. też dobrze.

no dobrze, kończmy już.

nickelback - don't ever let it end.

!