mały powrót

Najpierw jest cierpienie,

potem rozpacz,

następnie śmierć,

i ból.

A potem nie ma nic, choć dzieje się tak wiele.

Dużo ludzi nie wie, że można umrzeć i żyć.

Bez zdrowego serca żyję się normalnie,

choć często w tym życiu zachodzą wielkie zmiany.

Bo to nie jest już to samo,

bez nadzieji, miłości i światła nikt nie może wytrzymać.

A jednak.

To niewiarygodne, że można stać w miejscu, równocześnie idąc.

I takie dziwne, gdy dookoła wszystko z pozoru wygląda tak samo,

a przecież nic takie samo nie jest.

Czemu Ci ludzie zachowują się normalnie choć wali się wszechświat

w człowieku.

Nie rozpoznam Cię siostro,

nie rozpoznam Cię bracie, 

równie dobrze jak ja się ukrywacie.

Bądźmy kiedyś tak szczęśliwi,

aby spojrzeć słońcu w twarz.

Nie odwracając wzroku,

śmiejmy się z nim i do niego.