W końcu koniec tego tygodnia. Tygodnia pełnego popraw, spradzianów i nieprzespanych nocacy. Zaliczyłam zaledwie połowe sprawdzianów, które były, jak mnie nie było. Mogłabym powiedzieć, że cieszę się z weekendu ale On również nie będzie mnie oszczędzał. Zbliża się koniec semestru, próbna matura. Odetchnę dopiero w grudniu, przy odrobinie szczęścia. Muszę zebrać się w sobie i zacząć przygotowania do rozszerzonego angielskiego, konspektu prezentacji. Czy to właśnie jest sens naszego życia? Czy od stopni lub procentów wszystko zależy? Najwidoczniej tak. Zostaniesz doceniony, dopiero wtedy gdy wykażesz się umiejętnościami, a raczej swoją pamięcią i sprytem. To tylko pierwszy etap a wydaje się być mega, mega trudny. Z dnia na dzień dopada mnie coraz większe zwątpienie, w to czy chce to ciągnąć przez kolejne pięć lat, zdobywając stopniowo etapy swojej nauki. Czy jest mi to potrzebne? Co będę robić dalej?. Każdego kusi opcja wyjazdu za granicę. Ja tak nie chcę.