wiem, że pachniała jak Paryż.

hej, cześć.

pisałam taką dobrą notkę, ale się usunęła.

więc napiszę drugą, ni chuja mi się nie chce.

jedno słowo, które wyraża więcej niż tysiąc słów, wyraża w tym momencie to jak się czuję.

ŚMIERĆ.

czuję się WYKOŃCZONA, jakoś tak jest źle i ogólnie to wszystko na co spojrzę wali się nawet nie zaczynając.

bo czy w 2 miesiące naprawdę tak wszystko szybko się zmienia?

jest źle. tylko tyle wiem. dzisiaj zobaczę się z moją myszeczką, może to trochę poprawi humor.

narazie jestem asdfhgjkglfdjh jakimś trupim zombie i mam ochotę pochować się i obudzić za 300 lat.

nie mogę znaleźć swoich dwóch gumek od warkoczyków, wrrr, a znając pogodę za oknem to zanim dojdę do szkoły

będę miała okropne loki, dlatego WHERE ARE MY ERASER's?!?!?

zaczynam wszystko od nowa. z bagażem doświadczeń i trochę mniejszym dnem zaufania.

ciekawe jak to wszystko dalej się potoczy.

( na zdjęciu Patrycja )