- podpis mało adekwatny do czynności jaka zaistniała, ale mniejsza .

- Jak to było? "Kto szuka znajdzie". Nie szukałam, a znalazłam? Tak można to nazwać, ale to niczego nie zmienia. Nawet nie wiecie jak szczęśliwą uczyniły mnie słowa chłopaka, którego znam, bo znam, ale nie utrzymujemy kontaktu. Ma kobietę, można powiedzieć, że ma wszystko. Zaczepił mnie i zapytał co u mnie, byłam w ciężkim szoku. Czyli istnieją jeszcze ludzie? Osoby, które po prostu pytają jak u ciebie i przejmują sie tym? Podniosło mnie to na duchu. Rozmawialiśmy chwilę, padło pytanie. "Czy mogę zapytać co w życiu prywatnym?" Stałam jak słup soli, oczywiście. "Bo wiesz, śledzę twoje wpisy na facebooku czasem i jak tam?" - dobrze, tzn mam nadzieję, że już okay :) " To dobrze, chciałbym żeby już było u ciebie ok i żebyś znalazła to czego szukasz, bo zasługujesz, jesteś naprawdę fajną dziewczyną." Kolejny szok. Jednak, a jednak są jeszcze ludzie... Od wczoraj chodzę inna, szczęśliwa. Pełna wiary w społeczeństwo. Już nikt mnie nie zniszczy. Nie macie tyle siły. Tylu was tutaj zagląda, ale jesteście biernymi obserwatorami. Nie wiem co jest gorsze, bo czasami pogrąża mnie to w zastanowieniu. Co tworzy się w waszych głowach? Jaki obraz mnie?

- Pełna optymizmu!