Jesteś tak daleki a jednak tak bliski, taki zimny a każda myśl o tobie budzi  ogień,jesteś tak daleko a jesteś w każdej twarzy obecny ,jesteś jak cień mój własny który ciągnie się za mną ale kiedy się odwracam nie widze nic.

bez Ciebie ginę,zapadam się brak mi czegoś brak mi oparcia , siły by walczyć..

a przecież było już ok..czy nie wiele miałam czasu żeby zapomnieć? czy nie jesteś o wiele kilometrów żeby nie widzieć cie ? ile wydarzeń w których mogłam dawno zmienić drogę, obrać inny cel.cały długi rok...byłam już gdzie inndziej zdala od tego,wydawało mi się coś co było tak oczywiste że mogłam powiedzieć że jesteś przeszłością. jednak się wydawało..wróciłam ,wróciłam ta sama, z tymi samymi uczuciami zmartwiona tylko tym że wszystko co miałam okazało sie kłamstwem a to co czuję i czułam jest prawdą i nadal trwa ,wróciłam do tego samego punktu jak bumerang wracam do wspomnień, do ciebie myślami, nie umiem sie uwolnić ,odejść wydajesz się taki oczywisty ,jak niekończąca się choroba jestem skazana na miłość do ciebie...tak jak szybko odeszło tak szybko wróciło wyryta literka M w mojej głowie i wspomnieniu i mojej codziennej rzeczywistości. I co kolwiek robię ,każde szczeście dnia jakie mam na codzień nie zmieni tego że wciąż cię kocham od tak dawna . 

Mój sen jest okropny. czekam na koniec semestru i ferie marzę o tym

Stare fot.z czasów wakacji.

pozdrawiam.

Powiedz mi ile jest tych, którym wiatr wieje w żagle
tu rzeczy dzieją się nagle