pih

Do końca tańczysz, choć to smutny bal... Dla niektórych karnawał, dla ciebie nawał kar. 

***

Im mniej wiesz, tym lepiej śpisz...

***

Pamiętaj, szukasz kłopotów, one same do ciebie przyjdą.

***

I choć zawiść ma ludzką twarz, góra z górą się nie zejdzie, człowiek z człowiekiem tak.

***

Kiedyś ziomek, mieliśmy przyklejone, po wewnętrznej stronie powiek, plakaty tych samych kobiet...

***

Dziś noszę cię na rękach, jutro płonie twoja kukła. 

***

Promień Słońca między chmurami nadciągającej burzy.

***

Dziś zerkasz z gwiazdozbioru, wczoraj w klubie z loży.

***

Patrąc przez negatywów, nie zowaczysz pozytywu.

***

Ta choroba to życie i jest śmiertelna.

***

Chcę wierzyć w Słońce, nie chcę już wierzyć w chmury. 

***

Biegnę do niką, choć coś mówi stój... Otwarta rana, ja znów sypię sól. 

***

Twoja bezsenności wyspa, szumem fal spętaana.

***

Ich umysły są zatrute szeleszczącym bluszczem.

***

Stratę, ból, brud życia, jednym haustem spiłeś.

***

Już pry narodzinach, wokół szyji pępowina.

***

Bez zasad parę osób, jak zapałka strzela ich kręgosup.

****

To wszystko jest jak zły sen, życia unikniesz, śmierci nie...

***

Bilet w jedną stronę, czujesz? Los co go kasuje.

***

Uważaj czego pragniesz, to było złą wróżbą, wiesz o tym chwilę później, kiedy jest juz za późno.

***

To przyjaźń? Może lepiej o tym nie mówmy.

***

Niech to trwa, nigdy się nie kończy. Nawet śmierć nas nie rosłączy.
***

Ta jedna historia prosto z serca

Życie jest trujące i wiesz nas uśmierca

Z beługi kawior, ale weź to w cudzysłów.

***

Mam swój zamknięty świat, z własnym Olimpem, Ty zakłamana twarz w stylu z deszczy pod rynnę.

***

Naturalny bezsens, gorzki posmak życia, niesmak, Moja panura autoreflekcja. 

***

Weź mocno mnie obejmij, jakby świat miał się dzisiaj skończyć...

***

Myślę o tobie i jakoś nie mogę przestać, cały mój świat w twojej osobie się streszczał.

***

Te drobne ciało skrywa tak wielkie serce,

Zwykły jak ja człowiek nie chce nic więcej.