znowu znieczuliłam parę zmysłów.
Pada deszcz i dzięki temu poczułam się w końcu jak E. sprzed trzech lat. Tak bardzo za tym tęskniłam, że siedzę na tarasie już którąś z kolei godzinę. Co się ze mną stało? Tak bardzo chciałabym swoje myślenie zanim nie skończyłam liceum. Lubiłam swoją melancholię, była moja, byłam sama i lubiłam to. Nie chcę narzekać na swoje życie, bo jest właśnie tak, jak wtedy chciałam żeby było ale coś nie tak. Może ja po prostu nie nadaję się do życia z ludźmi? Może, tak całkowicie na poważnie, ja powinnam być sama? Nie, żebym uważała, że to jakoś szczególnie uwłaczające. W zasadzie, oddałabym wszystko by znów zostać sama. To okropne. Nie mam dziś już nic więcej do powiedzenia. Wyprany mózg.
Możesz zostać moją małą Bu
1 CZERWCA 2018
28 MAJA 2018
22 MAJA 2018
7 MAJA 2017
23 LISTOPADA 2016
21 LISTOPADA 2016
27 LIPCA 2016
10 CZERWCA 2016
Wszystkie wpisy