Friendly sacrifice.

Brak zdjec.

Kyo-kun obsession..

''W wymuszonym akcie bohaterstwa,

obrywasz w twarz.''

Kto by pomyslal ze tak zwyczajna wizyta w parku, skonczy sie tak niefortunnie.

Ze wlasnie w tym oto momencie, poraz kolejny ujrze okrucientwo, a ofiara w potrzebie wystawi mnie na próbe dyplomacji, samoktroli i odwagi.

Mielismy cieszyc sie tak dlugo oczekiwanym sniegem..

a skonczylo sie wlasnie w ten sposób.

Oberwanie w ucho ze sniezki to hybny poczatek.

przyplyw adrenaliny gdy skoczyli sobie do gardel i zaczeli miotac sie po lodowej powierzchni..

Nikt sie nie odwrócil, nikt nie zareagowal na Szabciowe wolania, wszystko uwiecznione na aparacie Blackberry.

Z calych sil staralam sie odciagniec tego tak silnego chlopaka, Po raz pierwszy czulam sie fizycznie bezslina. Pozostala tylko dyplomacja i blaganie o to aby przestal kopac Stefcia w twarz. 

Hybil stefana,  zaliczyl mnie.

Na szczescie obylo sie bez wiekszych urazów. 

Nie póscilam go z rak póki nie oprzytomnial  z  agresji.

Przytulanie wroga, jest czasami skuteczne.lecz niebiezpiecznie.

Ryzyko, czasem to jedyne rozwiazanie. 

Odwrócilam sie, aby odejsc w pokoju.

Ich brak.

Czekalam  tylko az ktos podbiegnie od tylu i dokonczy to, co zaczal.

Na innej osobie, z tym samym celem.

wyladowania negatywnych emocji..

Poraz kolejny krzywdzenie staje sie dla ludzi  przyjamnoscia.

Jednak dlaczego?

Dlaczego...

Zwykle, niedzielne popoludnie. 

Planowalam pozostac w mych czterech scianach, Znów poskladac mysli  przy akompaniamencie ulubionych piosenek..

Przesiedziec dzien przy projektach i w koncu pokorespondowac z tak utesknionymi osobami.

I tak to sie skonczylo. ten prawdziwy obraz nie bedzie przez dlugi czas zapomniany...

tydzien do tygodniowych ferii. Szczerze, nie moge sie doczekac.

tesknie moi mili interneowi korespondenci <3

Ah.. i znów to wszystko brzmi jak jakis ekstrakt z opowiadania.

tym razem, to ponownie realny swiat..:/