Porcelain heart ~ 01.

W porcelanowym ciele - bije serce z porcelany,

które tłoczy nieprzerwanie porcelanową krew,

w rytm pozytywki starej - niczym hymn pożegnalny,

płacze i łka, roniąc tysiące porcelanowych łez.  

____~~_____~~~_____~~~_____~~~______~~____

Przekleństwo tej duszy, która śni na jawie! Jak mogłam mieć jeszcze nadzieję, że grzechy mi zostaną odpuszczone! Śmiałam się z kar za nie, i co mi pozostało? Jeno cierpieć i czekać na odpuszczenie. Tak bardzo tęsknię za życiem, jednak wiem, że nie mam co o nim marzyć. 

Chciałam też pisać, co się okazało? Nic nie jestem warta ani ja ani moje próby zrealizowania jedynego marzenia, które mogłoby odkupić moją duszę z rąk Diabła.

Mimo tego wszystkiego...

~~~~~~~~~~~~~~~

 - Sądzi pan, że mam talent?

 - Nie mam co do tego najmniejszych wątpliwości. Za dziesięć lat ty będziesz nauczycielką, a ja uczniem. - zacytował słowa, które wciąż miały dla mnie posmak zdrady.

~~~~~~~~~~~~~~~~

Ale staram się. I obiecuję mojemu strachu ukrytemu w porcelanowym ciałku, że wygram.

Bo nie porzucam słów, dla nowych decyzji.