Buka

Wznieśmy toast:

Patrz mi prosto w oczy, nocy warkoczyk plecie klin chcąc pomocy, krzycząc: i co? - tylko ja i ty

Dziewczynko bez zapałek przykro mi, tak ciemno i zimno

Wita ten bal, ściągnijmy maski już przyznaj ,choć nie bili dwunastej to opustoszała izba

Tak wspaniały bal i mimo że nie tańczysz już, ja zostanę tu do rana nim opadnie kurz

Dawna wizja rzeczywista dziś nabita na pal

Nadzieja:

Nadzieja umiera ostatnia, zabiera marzenia

Puste butelki i kręgi zataczają wokół tępy amok

Czarne w środku, życie obdarte ze skrzydeł i kontur wyblakły od liter strzygieł zmarłych od tortur

Zabierze ciszę jak najdalej niech zostanie samotność

Evviva l'arte:

Fajnie ma ziom z tymi rymami pewnie ma gruby dom i wór z banknotami

Po drugie - robię tylko to co robić lubię więc nie mów już więcej, że kogoś kseruje

Jedna rada dla plebsu - trochę dystansu

Kminie to jak nigdy nikt i jeszcze nie skończyłem

Tu czasem hajs jest, a czasem stres i niefajnie wiesz to życie jest freestylem, naprawdę.

/Natalia