PEZET!

Nie ma Cię, gdy mo­je życie spa­da w dół i, nie ma Cię, gdy wszys­tko łamie się na pół, i nie ma Cię i nie wiem już gdzie jes­teś, ale dob­rze, że nie wiesz co u mnie, bo pękło by Ci serce.

Szukam cię wzrokiem i nie mogę znaleźć. Może tyle już wypiłem, że cię wcale nie widziałem.

Chciałbym już wiedzieć, że dobrze wiem jak mamy żyć, lecz dobrze wiem, nie mam nic, jak ja i Ty

Też bym chciał codziennie z żoną jeść śniadania, lecz jak chcesz rozśmieszyć Boga, powiedz mu o swoich planach.

Jeśli będę musiał się odwrócić i to, co czuję zniszczyć, nie móc o tym mówić. Jeśli będę musiał poczuć tak, musisz zrozumieć, to będzie koniec nas. Koniec, dziś tak to czuję.

A co jeśli nie ma miłości? Jeśli wszys­tko to che­mia i psychologia?