Dawid Starejki. - KaeN

moje alter ego namawia mnie dziś do złego.

mówię o tym, co Cię boli, o czym nie chcesz mówić.

popatrz w głąb, szukam sacrum, płacę za to dużą cenę.

konduktor sprawdza bilet, to przejażdżka w jedną stronę.

przesiąknięty nienawiścią spowodowaną grzechem,

defekt umysłu, złe myśli niesione echem.

staję się pusty w środku od tych środków, od tych związków, to zżera jak nowotwór, brak porządku, brak rozsądku.

tracę siły, zasypiam, czuję tą cudowną lekkość,

koniec mojego życia, budzę się, znowu piekło.

nawet dialog teraz to nieznany dialekt.

czuję strach w nas, czuję gniew, czuję ból.

myślę sobie, że to życie wielu nazwie gównem, niestety tonę przyjacielu właśnie w gównie.

nie zapraszam Cię do niego, moje strasznie cuchnie - wolę do Twojego, Twoje pachnie cudnie.

coraz więcej każdy chce, ale niewiele każdy dał.

wiara w lepsze jutro zawsze była we mnie, ja umrę bez niej jak ona beze mnie.

w siebie nie wierzysz?! no to spróbuj uwierzyć.

każdy dzień, każda noc pogłębia w Tobie nadzieję.

otwórz umysł, niemożliwe nie istnieje, masz powód do dumy, wielką siłę tę nadzieję.

głowa do góry, nie ma sensu się rozczulać. czarne chmury? siłą w sercu je otulaj.

czasem postanawiasz zmianę, jednak gdy przychodzi wieczór wszystko zapomniane i znowu wracasz do grzechu.

czasem grzesząc niszcząc siebie, niszczysz uczucia swych bliskich.

butelka w jego dłoni to nie żadne antidotum.

kiedyś bolało, teraz pierdolę opinię.

nie patrz sił, się w tył, pył po sobie tylko pozostaw,

pomimo, że ktoś bił, kpił, nie możesz się poddać!

pozory mylą, ludzie widzą to co chą zobaczyć, nawet zmiana na lepsze dla nikogo nic nie znaczy.

lekcja pierwsza - trzeba w życiu się streszczać.

się naprawić często nie da, no bo wszystko już zepsute. przyczynę znasz chłopaku, no to teraz podaj skutek.

coraz lepiej się układa, załamanie znika, coraz więcej się wymaga, planowanie życia.

przeczucie tego, że to co złe powoli mija, masa złudzeń, dopada Cię niedoli chwila.

w poszukiwaniu największej przyczyny jego bólu...

morał tej historii zakończony tym nieludzkim czynem, to że każdy skutek zawsze ma swoją przyczynę.

tyle godzin spędzonych na rozmowach, nasze plany,

nadal boli, te słodkie, gorzkie słowa w nas zostały..

jak się już pierdoli to pierdoli się wszystko na raz, nie chcę się już starać.

jak każdy na tym pierdolonym globie noszę w sercu ból.

zapraszam do krainy w której nie ma żadnych reguł,

to rzeczywistość w której nie dba się o żaden szczegół.

wewnętrzny pustostan.

gdy słońca nie nadejdzie wschód, nie bój się, podaj mi dłoń, podążaj ze mną.

chciałbym dobrze robić, przeważnie to kogoś ranię.

chciałeś, żebym poddał się, już na zawsze pozostał dnem.

nic już nie zatrzyma mnie, no bo spełniam własny sen.

nie pytaj mnie chłopaku na kim się zawiodłem, jak wiele zrobić mogłem, że to życie jest podłe.

upadłem, wstałem, podniosłem się, mam siłę. nie pytaj mnie ile gówna przez to życie zrobiłem.

znów upadam tam, nie ufam wam, zostaję sam.

życie opisywane tysiącami liter...