O sobie: Zakonnikiem jestem, co w nic już nie wierzy
Ni w złotość bramy oddechu, ni w cel drogi tej przeżyć
Bo choć ona nie kręta, nie długa, nie szara
Kłodę przy nodze znajduję co rana
A tlenu z naczynia ubywa co chwila
Płomień przygasa, sens życia przemija
W piersi mej dźwięku żadnego nie słyszysz
Bo każdy dzień sercu dodaje goryczy
Czym się zajmuję: foto i nauka
O moich zdjęciach: Głównie przyrodnicze, ale również nocne i makro.