XLIX

Nastał właśnie ten czas...

   Kiedy siedzę z kubkiem kawy z mlekiem i dobrą książką,

      Rozmyślam o swoim życiu i o ludziach, którzy się przez nie przetoczyli.

Ile razy chciał bym już cofnąć czas?

Właśnie, czas... Jednostka naszej egzystencji, symbol trwania ludzkiego. Jak można rozumieć czas?

Jako dni świetnej zabawy na jakimś wyjeździe?

Jako godziny przy świetnej książce?

Jako kilkunasto minutowy seks?

Czy może jako kilku sekundowe spojżenie ukochanej osoby?

Może te mikro sekundy, które potrafią wzbudzić w nas emocje?

Chciałem cofnąć czas, aby zmienić to, co źle zrobiłem. Ale doszedłem do wniosku, że trzeba się uczyć na błędach!

Nie można naprawić czegoś od momentu którym to się psuło, ale można zacząć to od początku.

Dla odmiany, ludzie, jako jednostka naszego licznego społeczeństwa nie będą na to zwracać uwagi. Dla nich liczy się to, że będą mieli z tego jakieś kożyści.

Ludzie w banalny sposób są szuflatkowani.

Ludzie chudzi są na pewno chordzy, a grubi są obleśni i sami się spaśli.

Mało mówni są asympatyczni, a gaduły i osoby dla których liczy się śmiech są nad pobudliwi, albo zćpani.

Jeżeli kręcę się wokół kobiet, to jestem playbo'yem? Dla odmiany kobieta wśród mężczycn to dziwka.

Jak tu można nie oceniać ludzi po okładce i nie iść za stereotypami?

W banalny sposób! Poznać mnie i zauważyć jakim sposobem żyję wśród tej dziczy. Kocham ludzi, jako jednostkę i jako duszę wraz z charakterem. Każda nowo poznana osoba jest dla mnie, jak nagroda. Mam okazję wykazać się swoimi umiejętnościami wobec ludzi i rozpracować człowieka. Zaczynam się martwić sobą. Abym nie skończył jak Joker...