uciekające życie

Dawno mnie tu nie było., moje poprzednie wpisy skasowałem niepotrzebnie. Uległem presji spowodowanej wtrącaniem się w moje życie durnej baby z zadatkami na starą pannę. 
Ale koniec z tym. Moje życie  i tak po kropli ścieka do miski gdzie skrzepnie sobie w formę galaretowatej mazi i nic się już nie będzie działo.  
Fantastyczne uczucie powiedzieć wreszcie sobie dość. Jeśli mam przeżyć to życie, to na swoich zasadach. Inaczej będzie to czkawka. 

Koniec!

W dupie cię mam durna istoto i jeśli kiedyś jeszcze wejdziesz mi w drogę, to poprostu cię usunę i wymarzę jak gumką do ołówka. I nie pomogą pośby tej dla której żyję.

Zyłem, bo przecież ona chce znowu latać w chmurach.
Całe życie w niebo idzie, mój połoniński pochód... a wsumie leć sobie kurwa. Mam to już w dupie.

Najgorsze, że taką szmatę postawiłaś tak wysoko jak ja nigdy nie zajdę.

Więc odpadam od tej ściany. Uciekam z układu dzięki któremu miałem powód żeby wstawać rano i oddychać.

Teraz kropla po kropli ucieka ze mnie życie. Pozostaną zdjęcia i wspomnienia. Nie! wspomnienia nie!
Proszę Boże pomóż mi niepamiętać jak raniła mnie opowiadając jak było 300 razy lepiej.
W niedzielę wszystko się skończy.

https://www.youtube.com/watch?v=GmraR7N39_k