Powiedz, powiedz proszę mi, dlaczego takie są moje dni?
Smutek i ból, pustka i zawodzenie, to są życia promienie?
Powiedz, powiedz proszę, ile tego jeszcze zniosę?
W koło tylko odwieczne ciosy,
Różne życia bolesne i trudne losy.
Co dzień upadam, co dzień powstaje,
Dzisiaj jestem tu, lecz na zawsze nie zostaje.
Ile razy czekam, ile razy zostaję olany,
Przecież to najlepsze elementy zabawy.
Ciebie to bawi, mnie to podcina,
U każdego inna (nie)zadowolenia mina.
Moje serce wybija melodie,
Idę do przodu, spoglądam na różne zbrodnie.
Ono pęka, non stop krwawi,
Ono czerwonymi kroplami łzawi.
Dzisiaj jestem tu, jutro będę tam,
Cóż to zmieni, skoro jestem sam?
Miłość? Nie istnieje dla każdego,
Skoro możesz żyć beze mnie, możesz żyć bez tego.
Puste słowa  na wiatr rzucone,
Po całym świecie zostały rozproszone.
Może i mamy wspólne powietrze,
Co zostaje rozpylone na wietrze,
Razem z nim odlatują marzenia,
Które nazywają już się wspomnienia.
Słowo kocham, nie ma już dzisiaj znaczenia,
Lepiej określić je pierdol się, do widzenia.
Szczerość umarła, jak moje serce przestaje bić,
Pozostanie zapalić po nim tylko znicz.
Dzisiaj wstanę, jutro już nie,
Dziękuję,  to już nie powtórzy się.
Wszystko co wiem, wszystko co czułem,
Zabiorę ze  sobą, nigdy już nie ujrzy blasku światła.

Na dzień dobry Słońce, na dobranoc mrok, Czas już zrobić ostatni krok.
Samotny strach, samotny lęk,
To ostatni życia dźwięk.