Tym razem było o wiele gorzej. Nie umiała znaleźć sobie miejsca.

W domu źle, na dworze źle, ze znajomymi źle. To już jej nie dawało szczęścia albo chociaż uśmiechu na twarzy.

Postanowiła wrócić do miejsca pełnego wspomnień. Miała mieszane uczucia.

Niby to było jedyne miejsce gdzie potrafiła się wyciszyć i przestać o pewnych rzeczach myśleć ale z drugiej strony nie chciała-nie umiała..

Siedziała i płakała, te myśli nie opuszczały ją nawet przez chwile, po prostu nie dawały jej spokoju.

Gdziekolwiek nie spojrzała to od razu przypominały się jej te wspólne momenty które przeżyli razem.

O których w sumie ona nie chciała zapomnieć...

Dopiero teraz zrozumiała, jak bardzo można kochać człowieka i ile jest się w stanie dla niego zrobić..

podjęłą już decyzje nie mówiąc nic nikomu
bez zastanowienia wyszła po raz ostatni z domu
on chodzi wystraszony z pokoju do sypialni
kto by nie wszedł na klatkę - myśli,że to kryminalni
podjął już decyzje nie mówiąc nic nikomu
bez zastanowienia wyszedł szybko z domu
ona stanowczo poszła w stronę wiaduktu
on obiecał sobie: będzie szukał jej do skutku
ona przekroczyła już barierkę
on ją zauważył, przyśpieszył kroku, zadzwonił po erkę
ona go zobaczyła, po policzku poszły łzy
on stanął przy niej, czuł do siebie wstręt i wstyd
ona zrobiła ostatni krok w przód i skoczyła
on krzyknął lecz jej zdążyć nie zatrzymał
on w szoku, ona przez niego skoczyła
by wszystko poukładać w głowie wystarczyła tylko chwila
podjął decyzje jeszcze, szybciej niż ona - skoczył
lądując przy niej na torach
leżeli obok siebie patrząc sobie w źrenice
ona przez niego,a on dla niej stracił życie