;d

Siedząc sobie dzisiaj uświadomiłam sobię

Że prawdziwe szczęście i chęć do Życia dawał mi taniec...

Przypomniałam sobie te wszystkie momenty kiedy wchodząc na scene nie liczył się tłum ludzi który na Ciebie patrzy....

Gdy tylko usłyszysz muzykę zaczynasz tańczyć... tłum znika gdzieś daleko, zaczynasz czuć że naprawdę żyjesz że wiesz po co żyjesz...

W tańcu mogłam wyrazić emocje....

Tańczyłam gdy było mi źle ...

Gdy byłam szczęśliwa

Zostawiłam to dla kogoś kogo pokochałam kiedyś bardziej od tańca i żałuję....

Potem pojawiło się jeszcze kilka osób...

Teraz wg zadaje sobię pytanie czy mi wg dane jest być szczęśliwa...

Nigdy nie poczułam tak naprawdę szczęścia, bezpieczeństwa , prawdziwej miłość..

Niechodzi mi tylko o związki , nawet dzieciństwo nie było takie jak być powinno..

Jedynie tańcząc mogłam o wszystkim przez chwile nie myśleć i poczuć się tak naprawdę szczęsliwa choć przez chwile

Trzeba wszystko ogarnąć.
Brzuch Mega bolii...

Nagle zdajesz sobie sprawę, że to już koniec. Naprawdę. Nie ma drogi powrotnej, jest Ci żal. Próbujesz sobie przypomnieć kiedy to wszystko się zaczęło, a zaczęło się wcześnie, o wiele za wcześnie. Wtedy zdajesz sobie sprawę, że nic nie zdarza się dwa razy. Już nigdy nie poczujesz się tak samo. Nigdy nie wzniesiesz się trzy metry nad niebo. ;)