on recommence!

Nadszedl czas podsumowan, a wiec i ja o tym zaczelam myslec.

Zdecydowanie pogubilam sie w mojej drodze do nikad.

Utknelam gdzies miedzy rozdmuchanymi ambicjami a ograniczonymi mozliwosciami.

Stanelam gdzies miedzy "chcialabym" a "jestem w stanie".

Smutne jak malo moge.

Jednak moglo byc gorzej.

Zrozumialam, ze mozna upasc, a jednak sie podniesc...

bo brak nadzieji to jeden z kardynalnych kudzkich grzechow, tak latwo odbiera sile i przykuwa do lozka.

Zwiazuje Ci rece, nie mozesz nic... NIC

ale pzeciez nie ma, ze sie nie da! k.....a znow moja chora ambicja!

Ale nauczylam sie czegos...

Ludzie sa potrzebni, a przyjazn to najwiekszy skarb!

Bo tylko kretyn mysli, ze poradzi sobie sam!

Wyjechalam i wrocilam,

i dziekuje ze dano mi taka szanse.

Wiele zrozumialam.

Tylko zdecydowanie brak mi energii by zaczac dzialac, a przeciez tyle jest jeszcze do zrobienia!!!!

W Nowym roku,

 zycze Wam odwagi, sily i prawdziwych przyjaciol...

no i marzen, bo to ona nadaja sens zyciu.

Za wszystko co dla mnie robicie dziekuje,

za wszystko co zle przepraszam.

:*