Nie można było mówić o centrum NH. Obrzeża? Raczej coś pomiędzy. To jeszcze nie ten okres kiedy zawodzić ją miały nawet zmysły. Czuła, że nienawidzi mężczyzny, który usiadł obok, przesłaniał widok ukochanej kobiety, jej miękkiej dłoni o pomalowanych na granatowo paznokciach, sunącej delikatnie po kawałku papieru o nieczytelnym inicjale w prawym górnym rogu. Taka była piękna. Pytania kłębiły się nieprzeniknionym wirem. Nie zauważyła kiedy jasny dopałek spadł z zielonej ławki. Do odjazdu pozostało kilkanaście minut. Palące pragnienie bycia nieosobą. Widziała kilka razy ewaporowanie. Mimo, iż stworzone w umyśle ludzkim pozostawiło niezatarte wrażenie. Gdyby tylko wiatr posiadał tę właściwość. Oddałaby wszystko, żeby tak po prostu zniknąć z listy. Świat nie bywał utopią w żadnym ze snów. Każdego wieczoru przed snem-od tamtej nocy począwszy- wsłuchiwała się w jego głos. Głos o nieprzyjemnym, pewnym siebie tonie. Od tamtej nocy począwszy...