brakuje mi naszych wspólnym wyjść, brakuje mi was wszystkich, mimo że rozmawiamy ze sobą, czuję, że każdy z nas jest już inny, a jednak wciąż jesteśmy tacy sami. może i byłam głupia, ale tak naprawde miałam wszystko o czym zawsze marzyłam. teraz jestem troche mądrzejsza, ale nie szczęśliwsza. brakuje mi siedzenia na cydateli całymi dniami, właściwie to leżenia, brakuje mi codziennego opierdalania się z Tobą obok mnie, brakuje mi rozmawiania o bzdurach, brakuje mi wspólnego oglądania seriali, brakuje mi wszystkiego, ale tak jest lepiej i zdaję sobie z tego sprawę. 

w świetle prawa jestem już dorosła, zawsze tego chciałam, ale teraz chciałabym być młodsza. chciałabym zacząć liceum od początku. chciałabym was poznać na nowo. ciekawe jakby się to wszystko potoczyło, znowu. 

doceniamy rzeczy, osoby dopiero po ich utracie. zawsze zastanawiało mnie, dlaczego tak jest. im jestem starsza tym bardziej mnie to zastanawia.