Trud istnienia

Rzeczywistość rzeczy i ciał

Przywykliśmy do postawy reistycznej, do traktowania rzeczy i ciał najbardziej konkretnie, jako perceptywne zjawiska rzeczywistości. Istnieją kierunki filozoficzne i psychologiczne, które przyjmują tylko rzeczywistosć "rzeczową" i "cielesną". Widzimy rzeczy i ciałam słyszymy szmery i dzwięki z nami związane, dotykamy te rzeczy, przesuwamy je, odczuwamy ich temperaturę, wyczuwamy i widzimy ich rozmiar, oceniamy gładkość i chropowatość, widzimy kolory, odczuwamy ich zapach i smak. Ale przecież te same ciała i rzeczy inaczej postrzegamy w ruchu np. chmury, błyskawice, samoloty w locie, pojawiają sie i znikają. Gdy słońce wschodzi lub zachodzi, wtedy las, drzewa, woda nikną w mroku, nie dostrzegamy ich lub widzimy bardzo niewyraźnie. Musimy uzupełniać swoje bezpośrednie spostrzeżenia odwołując się do wyobraźni, a nawet fantazji. Doświadczamy więc znikania naszych postrzeżeń. Obserwujemy znikanie przedmiotów tych postrzeżeń, ich przetwarzanie, zaciemnianie. To nasuwa przeświadczenie, że przedmioty te istnieją w rzeczywistości, choć zniknęły z naszego pola widzenia. Słońce, samoloty, ptaki są, trwają dalej w rzeczywistości, ale straciliśmy odpowiedni w stosunku do nich dystans, bo zniknęły z naszego pola widzenia. Jest to - jak już wspomniałem - rzeczywistość wyobrażalna, "dopowiadana", rozumowana. W każdym razie nie jest ona bezpośrednio percypowana. Skąd koncepcja wielopłaszczyznowej rzeczywistości - rzeczywistości zmieniającej się, rzeczywistości ruchu, rzeczywistość w przestrzeni i czasie. I jeszcze jedno: niektóre nasze postrzeżenia, niektóre nasze sądy o rzeczach i zjawiskach dają nam wyobrażenia prostsze lub bardziej skomplikowane, wymagające wielokierunkowych sprzężeń czynności percepcyjnych, intelektualnych i emocjonalnych. Nadaje to nowe cechy rzeczywistości, mianowicie cechy wielopłaszczyznowości i wielopoziomowości. Dochodzimy do rozróżnienia - zwłaszcza w dziedzinie przeżyć - tego, co "niższe", i tego, co "wyższe", a co dostępne jest tylko jednostkom szczególnie wrażliwym, uczulonym na ten włąśnie wyższy poziom rzeczywistości.


Tyle ode mnie na jakiś czas. 
Chyba się przeniosę niedługo na blogspot czy coś takiego.
Taką dostałem radę na PW :P
Będę o tym informował jakby co.
Nie mam nastroju na dodawanie wierszyków jakich czy czegokolwiek.
Mam ogólnie straszny nastrój, jakaś nagła desperacja mnie wzięła dlatego też przyklejam wam DESIDERATE, która jest dla mnie szczególnie ważna i mam nadzieję, że spodoba wam się tak samo jak mi.

DESIDERATA

    Krocz spokojnie wśród zgiełku i pośpiechu - pamiętaj jaki pokój może być w ciszy. Tak dalece jak to możliwe nie wyrzekając się siebie, bądź w dobrych stosunkach z innymi ludźmi. Prawdę swą głoś spokojnie i jasno, słuchaj też tego co mówią inni, nawet głupcy i ignoranci, oni też mają swoją opowieść. Jeśli porównujesz się z innymi możesz stać się próżny lub zgorzkniały, albowiem zawsze będą lepsi i gorsi od ciebie. 

     Ciesz się zarówno swymi osiągnięciami jak i planami. Wykonuj z sercem swą pracę, jakakolwiek by była skromna. Jest ona trwałą wartością w zmiennych kolejach losu. Zachowaj ostrożność w swych przedsięwzięciach - świat bowiem pełen jest oszustwa. Lecz niech ci to nie przesłania prawdziwej cnoty, wielu ludzi dąży do wzniosłych ideałów i wszędzie życie pełne jest heroizmu.

     Bądź sobą, a zwłaszcza nie zwalczaj uczuć: nie bądź cyniczny wobec miłości, albowiem w obliczu wszelkiej oschłości i rozczarowań jest ona wieczna jak trawa. Przyjmuj pogodnie to co lata niosą, bez goryczy wyrzekając się przymiotów młodości. Rozwijaj siłę ducha by w nagłym nieszczęściu mogła być tarczą dla ciebie. Lecz nie dręcz się tworami wyobraźni. Wiele obaw rodzi się ze znużenia i samotności.

     Jesteś dzieckiem wszechświata, nie mniej niż gwiazdy i drzewa, masz prawo być tutaj i czy jest to dla ciebie jasne czy nie, nie wątp, że wszechświat jest taki jaki być powinien.

     Tak więc bądź w pokoju z Bogiem, cokolwiek myślisz i czymkolwiek się zajmujesz i jakiekolwiek są twe pragnienia: w zgiełku ulicznym, zamęcie życia, zachowaj pokój ze swą duszą. Z całym swym zakłamaniem, znojem i rozwianymi marzeniami ciągle jeszcze ten świat jest piękny. Bądź uważny, staraj się być szczęśliwy.

Autor: Max Ehrmann

Do usłyszenia i papa ;)