Bardzo miłym jest spotkanie w życiu kogoś wobec kogo ma się pewność swoich własnych uczuć. Bez absurdalnego obiecywania sobie "na zawsze" bez udawania, że jest się małżeństwem i bez tworzenia hermetycznej dwuosobowej papki.

Jest mi bardzo miło. Jest mi miło kiedy nie muszę niczego się wyrzekać, kiedy nie przeżywam wewnętrznych dramatów, kiedy z czułością przyjmuję wady, nie obchodzą mnie mankamenty, nigdy nie są na tyle znaczące żeby przyćmić tą radość i chęć poświęcenia.

Trafił mi się ktoś od kogo nie muszę uciekać. Jest takim kompatybilnym elementem. Zawsze blisko ale nigdy nie dusi.

To miłe móc podejmować decyzje z myślą o tym, że będziemy razem i to się nigdy nie zmieni - o czym ani on ani ja nie wiemy na pewno i na co wpływu nie mamy - ale nie wymaga od nas odwagi podejmowanie decyzji jakby już zawsze tak miało być.

Gdyby tak jeszcze z tej ławicy szarych ludzi udało mi się wydobyć kilka tych złotych rybek, byłabym równie szczęśliwa jak jestem.

Naprawdę czasem tęsknię za tymi, które musiałam wypuścić na wolność. Przez szybę monitora zaglądamy teraz do swoich akwariów i mam nadzieję, że oni też życzą mi żeby było mi dobrze tak jak ja życzę im.

Dobrym ludziom wokół.