Gdy cały wszechświat zapomina o Tobie

A serce twe w strasznej żałobie

gryzie codziennie się z myślami twemi

chcąc wciągnąć CIę do zimnej ziemi.

Nic wszakże dla niego nie jest tak ważne

jak czucie bliskośći, stałości, każde

nawet najmniejsze, malutkie zwątpienie

może sprowadzić po prostu zagładę.

Wciąż stojąc przed lustrem, ech kto je wymyślił

łudzisz się mitem, że masz  jeszcze dość sił,

że jeszcze nic nie jest do końca stracone

że może jeszcze jakieś dogonisz marzenie.

Płochliwe ruchy, malutkiego szczura

który co chwila w norke daje nura

nie chcąc przeszkadzać, być tym najgorszym,

opryskliwym, złamanym, zgorzkniałym, zazdrosnym.

Nic że wszak nie jest dziś prostrzym,

Niż kłamstwo, ucieczka, choćby przed samym sobą.

Gdy zrozumieć nie można ni co w sercu, ni z głową.

Po Prostu Słuchajcie, lękajcie się, płaczcie, stękajcie...