Witam zdjęcie robione przez moją młodszą siostrę Madzie:)
Jakieś 3miesiące temu!!!!:)
Machina
Pomiędzy świata barwami , pomiędzy świata drogami , w blasku dnia , w jedności nocy gnamy jak obloki ,
gnamy ku przyszlości nie znając jej .
Gnamy jak ptaki jak życie i czas dając
siebie i swój świat , lecz gdy znikamy
tracimy wszystko
popadamy w zapomnienie w jakieś zamyślenie i nic nie pozostaje prócz błękitu obłoku , prócz gęstości świata ,
monotoni barw i placzu dnia .
Znikamy jak kwiat roży , znikamy jak piękno które i tak powróci bo taki jest sens życia, sens istnienia człowieka.
POZDRAWIAM WSZYTSKICH I CAŁUJĘ GORĄCO
:*