Bezradność to udręka dla duszy..

Hej.

Ta bezradność która mnie teraz ogarnia jest straszna .Nie potrafię normalnie funkcjonować. Ciągle myślę o Tobie .Co się stało że nie mam żadnego kontaktu od Ciebie .

Potrafię w ciągu dnia patrzeć mnostwobrazy na whats czy jesteś. Każda informacja "widziano o ..."

Jest troszkę łagodząca ale mimo wszystko ......

Pewnie moje problemy przy twoich to tylko ułamek procenta .

Obiecałem się odsunąć na bok i cierpliwie czekać na kontakt od Ciebie.

Nie raz już czekałem i się doczekałem. Za kazdym razem było inaczej w kwestii czasowej .

Jednak teraz wiem że to może potrwać dużo dłużej

O wiele dłużej niż wcześniej.

Nasze rozmowy nieraz dawały ukojenie ale do tanga trzeba dwojga .skoro Ty nie masz możliwości A raczej na 100 % nie masz ochoty na rozmowę to ja nic nie jestem w stanie zrobic.

Muszę się uzbroić w cierpliwość i czekać, czekać i jeszcze raz czekać na Ciebie .

Oddał bym wszystko co mam żeby tylko moc porozmawiać z Tobą i dowiedzieć się czego kolewiek.

Już wcześniej pisałem że każdy "powrót "poteguje uczucia dobre i zle .

Tęsknota i bezradność która jest że mną od 10.03 daje mi ładnie w kość.

Muszę stwarzać pozory normalności żeby bliscy się nie połapali że coś mi siedzi w głowie a jest to naprawdę trudne.

Wyłączam się dosłownie w Mgnieniu oka i dojeżdżam.

Pewnie Ciebie to teraz nie interesuje i nawet nie wiem czy będzie interesowało potem.

Mam tylko nadzieję że doczekam się dnia że napiszesz do mnie .

Czekałem już, czekam i będę nadal czekał 😞